Gözde Pektaş

“İnsanı bilinmeyenin dokunuşundan daha çok korkutan hiçbir şey yoktur. İnsan bu dokunulma korkusundan yalnızca kitle içinde kurtulabilir. Korkunun karşıtına dönüştüğü tek durum budur. Bunun

  Yeni bir yıla başladığımız şu günlerde kış güneşinin verdiği sıcaklığın tadında kelamlar edip umut dolu cümleler yazmak isterdim. Fakat koşulların giderek kötüleştiği ve

İnsan kendini bilmeye başladığı dönemden itibaren çeşitli zorluklarla ve bu zorlukların getirmiş olduğu stresle mücadele halindedir. Hayat denilen bu yolculuk, tam da böyle bir

“Şiraze” farsça kökenli bir kelime. Ciltçilikte kitap yapraklarını, diplerinin ucundan birbirine bağlayan ve onları düzgün tutmaya yarayan ince bez şeriti anlamına gelmektedir. Özellikle eski

” Oturduğumuz semtte yaşıyordu. Duygularıma esir düştüm. Ailem karşı çıktı, yine de evlendim, kaçtım ona. Çok kısa bir sürede büyük bir yanlış yaptığımı anladım

“Güzel bir bahçemiz var, evin üç yanını kuşatıyor. İçinde meyve ağaçları, kediler, köpekler var. Evin içinden yukarıya doğru çıkan bir merdivenimiz, bir de kardeşim

Öleceğini bile bile yaşayan tek varlığın insan olduğunu biliyoruz. Bunu bildiğimiz halde kimi zaman ölümle burun buruna yaşarken çoğu zamanda hiç ölmeyecek gibi hayat

  “Beni sorarsan, Kış işte Kalbin elem günleri geldi Dünya evlere çekildi, içlere Sarı yaseminle gül arasında Dağların mor baharıyla Sis arasında Denizle göl