Atakan Kaymakçı

OECD Nisan ayında Türkiye hakkında bir rapor yayımladı. Raporda dört temel nokta vurgulanıyor: temkinli makroekonomik politikaların sürdürülmesi ve uzun vadede mali yapıların güçlendirilmesi; kadınların

2024 yılında yayımlanan “Private Sector Development in an Emerging World” kitabındaki Ha-Joon Chang’in “Industrial Policy: Best Practices for Emerging Economies” makalesi kalkınmakta olan ülkelerde

IMF’nin düzenli olarak yayımladığı “Dünya Ekonomik Görünüm” Ocak ayında yayımlandı. Bu yayındaki başlık “Küresel Büyüme: Ayrışma ve Belirsizlik”. Küresel büyümenin 2025 ve 2026 yıllarında

Bir önceki yazıma kaldığım yerden devam ediyorum. Kurumların serbestlik seviyesi ve ekonomik büyüme arasında pozitif korelasyon olduğunu gösteren pek çok çalışma var (Aron, 2000)

Daron Acemoğlu’nun Nobel Ekonomi Ödülü’nü kazanmasıyla kurumların ekonomik kalkınmaya etkisi tekrardan tartışılmaya başlandı. Tartışılmaya başlandı diyorum çünkü “kalkınma” konusu ve özellikle kalkınmanın politik yanı

IMF Ekim ayında “Bölgesel Ekonomik Görünüm: Avrupa” raporunu yayımladı. Raporda Avrupa Ülkelerinin ekonomilerinin genel durumu anlatılırken Türkiye’ye de değiniliyor. Raporun basın toplantısında konuşan IMF

Son 75 yıldır, Dünya Bankası ve Uluslararası Para Fonu (IMF) gibi kuruluşlar, ülkelerin kalkınabilmesi için çeşitli politika önerilerinde bulunuyorlar. Ancak benim savunduğum görüş, bu

1-)Ben bir iktisat öğrencisi olarak kalkınma konusuna ilgiliyim. Önce kalkınmanın ne olduğuna çok kısaca değinmek istiyorum. Kalkınma toplumun refahının ve yaşam düzeyinin nasıl yükseltileceğine