Cenk Özdağ

Bu yılki öğretmenler gününde, 24 Kasım 2017’de, ODTÜ Felsefe Bölümü tarafından “90. Yaş Günü Onuruna Teo Grünberg Sempozyumu” düzenlendi. DT Ailesinden Oğuz Akçelik’le birlikte

“Aynen”. Çok sık duyduğum sözcüklerden biri bu sıralar. Özellikle Ankara’da, üniversite civarında bulunan genci yaşlısı, muhatabının sözünü onaylamak için sıklıkla başvuruyor bu sözcüğe. “Aynen”

Mesajın içeriği mi yoksa söylenme tarzı mı daha önemli? Mektubun zarfı mı yoksa içinde yazanlar mı daha önemli? Soruyu daha da farklılaştırabiliriz. Sorunun bazı

İrade çatışmasının ne olduğuna ve bu tür çatışmalardan nasıl çıkılacağına dair bir önceki yazımızı şöyle sonlandırmıştık: Bir dahaki yazımızda, irade çatışmasından galip çıkmak veya

Önceki yazımızda (“Kaybolmuşluktan Varoluşa” başlıklı) insanın kendi varoluşunun farkında olduğu “varoluş anları”nın nasıl bir şey olduğunu betimlemiş ve çoğumuzun çoğunlukla içinde bulunduğumuz kaybolmuşluk halinden

İnsan sık sık kaybolur. Daha önce gitmediği bir yeri bulmaya çalışırken kaybolmak adettendir. Çok iyi bildiğimiz yollarda giderken, her gün yaptıklarımızı yaparken ve dahası

Gücü yetmeyenler gücü yetenlere öğütler verir, arzularını iletirler. Gücün altında ezilenlerse yakınmalar, serzenişler yanında bir de ahlaktan dem vururlar. Ahlaki çürümüşlük, ahlak yoksunluğu, insafsızlık,

Ülkemizde dört mevsim yaşanırdı, en azından böyle öğrenmiştik. Ufak sapmaları birleştirip, kimilerini de ayırarak bu dört mevsimi tarihlere göre ayarlardık. Çok büyük bir iş

Önce bir karaltıydı kapıya yaklaşanlar. Derken hepten büyüdüler. Elleri kapı kolunu sarana dek geçip gideceklerdi sanki. Derken kapının önünde ayak sesleri, boğuk konuşmalar. İçeride

Geri kaldık. Orası kesin. Kalkınmalıyız. E bu da kesin. Güçlü olmalıyız! Bu ise muhakkak. Ama nasıl? Hangi kaynakla? Nereden başlanarak? Kaynağın bulunduğuna dair sayısız