Basında rastladığım “Yasaklı medreselerin sayısı artıyor” haberinden sonra haftalık popüler bilim dergisi Nature’da gözüme ilişen yazı Güney Kore’ye ilişkindi.
Bir yanda medrese diğer yanda kalkınma.
Türkiye ile Güney Kore’nin yolları bizimle ilgisi olmayan ve ABD için canımızı verdiğimiz bir savaşta kesişti.
Kanımız ve canımız karşılıksız kalmadı.
NATO üyeliğiyle ödüllendirildik.
Cezalandırıldık demek yanlış olmaz!
Çok partili “sözde” demokrasi tiyatrosu Türkiye’nin bağımsızlığına son verdi. Batı kapısına bağlanış, o bağlanış!
O gün bugündür iki yakamız bir araya gelmedi.
Gereksiz de olsa savaş Güney Kore ve Türkiye arasında duygusal bir bağ oluşturdu. Dokunaklı öyküler yazıldı, göz yaşartıcı filmler çekildi. Karşılıklı ziyaretler, anıtlaşmalar ve benzerleri…
Madalyonun ters yüzüne çok değinilmedi.
Güney Kore mucizesi
Altmışlı yıllarda gerimizde olan Güney Kore son 40 yıldaki sıçramasıyla kişi başına 40 bin USD’yi aşan gelire erişti. Buna karşılık Türkiye orta gelir bataklığında çırpındıkça dibe gitti.
LG, KIA, HYUNDAI, SAMSUNG markalarını sıraladığımızda ne demek istediğimiz daha iyi anlaşılacaktır. Bu sıçramanın ülkeyi K-POP aracılığıyla kültürel açıdan da sivrilttiği söylenebilir.
Bu sıçramada AR-GE’ye GSMH’nin % 5’inin ayrılmış olmasının payını göz ardı etmemek gerek.
Tam da burada Türkiye’de AR-GE’ye ayrılan payın % 1’i ancak yakalayabildiğini anımsayalım. Savunma sanayisi dışında dişe dokunur özgün teknoloji üretimimiz ne yazık ki yok. İlk 500’de yer alan anlı şanlı şirketlerimizin kazançlarının büyük oranda finansal işlemlerle sağlanmış olduğu acı gerçeğimizdir.
İçimizdeki cahil kalabalıklar kıskanıldığımızı sanadursun Güney Kore gerçekten kıskanılan bir ülkeye dönüştü.
Güney Kore’nin sorunu
Güney Kore’de diğer gönenç toplumlarında olduğu gibi nüfus artış hızı düşmüş. Doğurganlık göstergesi 0.72’ye gerilemiş.
Ayrıca, gelecek kaygısından yoksun gençlerin AR-GE başta olmak üzere zahmetli işlerden uzak durdukları gözlemlenmiş.
Güney Kore’deki 200’e yakın üniversitenin 50’den fazlası kontenjanlarını dolduramadıkları için zombiye dönüşmüş.
Bu önemli ve elbette olumsuz gelişmeyi saptayan yetkililerin ülkenin eriştiği gönenç düzeyini korumak için harekete geçmeleri kaçınılmaz olmuş.
İnsan kaynağı darlığını gidermenin yolunu dışarıdan beyin göçünü özendirmede bulmuşlar.
Ülkenin bu bakımdan çekim merkezine dönüştürülmesi amacıyla 1.3 milyar USD’lik bir kaynak ayrılmış.
İleri gitmeye ya da en azından eriştiği düzeyi korumaya kararlı bir ülkenin yapması gerekendir attıkları bu adım.
Başka birçok ulustan insanın yanı sıra yetenekli ve nitelikli Türk gençleri için bir kapı daha açılmıştır böylelikle.
Bir yanda konumunu korumaya kararlı Güney Kore.
Diğer yanda, 75 yıl önce sokulduğu kapandan çıkmayı düşünmek bir yana karanlığa yolculukta kararlı Türkiye.
İleriye gitmek şöyle dursun medrese öğretimini yaygınlaştırarak biat etmeye hazır yığınlar yetiştirmek ancak karanlık kafaların ürünü olabilir.
Koşullar çok daha zorluyken, olanaklar son derece kısıtlıyken çiçeği burnunda Cumhuriyetin başardıkları belleklerden silinmiş değil.
Kanla, canla kurulmuş bir ülkenin akıldan kopartılışına kahrolmamak elde değil!
