Üsküdarlı Annemiz 1929 doğumlu Uğur Özcan Ergenekon’u 11 Haziran 2018 günü kaybettik. Aziz naşı Ankara’daki Asri Cebeci Mezarlığında bulunan aile kabrine defnedildi. Aynı kabirde kayınvalidesi Alime Ergenekon (Konya, Belekler ve Sille; 1881-1941) eşi ve babamız Ali Behiç Ergenekon (Konya Sille; 1909-2001) yatmakta. Aşağıdaki şiirler, babamın Özüm diye hitap ettiği anneme ithafen ve armağan olarak yazdığı şiirlerini topladığı el yazması şiir defterinden alıntıdır.

Uğur Özcan Aydoğan ve Ali Behiç Ergenekon Çifte Kayalar/Salacak/İstanbul 1948
ANNEMİN RUHU VE ARMAĞANI
Mezarımda beni her zaman yoklayan oğlum
Diz çöküp te başımda bir dem ağlayan, oğlum
Evlen! Gül! Bahtiyar ol şu garip Dünya’da Sen;
Bir sevinsin kabrinde bu bahtsız anan, oğlum.
Görmek isterdim elbet, ben de bir muradımı
Anmak için o güzel gelin Özcan adını..
Yaz görmeyen ömrüme gelsin diye bir bahar
Dilerdim Allah’ın bu lütfünü, ihsanını
Şimdi ruhum göklerde..cismim ise yerlerde…
Beni ananlar: “Sen bir hayal oldun!” derler de
Ruhum üzülür, sızlar, yanar, ah-u zar eyler
Mesut günlerinizi görmeyi görmeği pek özler de
Tanrı’nın huzurunda secdeye varırım ben;
Nazarlardan korusun diye yalvarırırm ben;
Taktis ederim aziz ruhlu dilber kızımı.
Armağan et, resmimi! Sevinir sanırım ben.
Kur. Binbaşı Ali Behiç Ergenekon, ANKARA 27 Mart 1949
El Yazması şiir Kitabı s.87
ÖZCAN SENİ ANDIM
Başı gökleri delen ak başlı Erciyeş’in
Bir gönül özlemiyle geçtim eteklerinden.
Gördüm pembe ufkunu burda doğan güneşin
Seni andım, ey Sevgilim, gönülden ..ta derinden.
Selam söyledim senden..benden ve hepimizden:
Atanın diyarına..taşına..toprağına..
Ve bir zamanlar burda ömür sürüp tüketen,
Seni bana yadıgar eden ecdat dağına..
Karabulutlar sarmış heybetli Erciyeş’i
Kapatmış göğü yer yer kasvetli kara tüller.
Hatırlatır geçmişteki batan binbir Güneşi.
Bir matem havası var! Sanki dertli gönüller.
Kur. Binbaşı Ali Behiç Ergenekon, Tren 22-6-1949
El yazması Şiir Kitabı s. 98

Özcan ve Behiç, Salacak, Üsküdar, İstanbul 1948
SEVGİLİ ÖZÜM
Zevkle beklediğimiz ilkbahar günleri,
Öylesine berrak ki…
El’ele olduğumuz sürece,
Sen güneş gibi sıcak ve güzelsin,
Ben bulutlar gibi hafifim.
Ne bir kuş kanadı, ne de bir rüzgâr isteriz,
Sonsuza dek yolumuz açıktır.
Sıralı sünnetli iki çocuğumuz oldu:
Biri Begümşen’dir öteki Bumin’dir.
İki de torunumuz vardır, onlar da
Emre ile Asenadır.
Hepimiz bahtiyarız!..
Behiç Ergenekon Yenimahalle, ANKARA 27 Nisan 1997
ÖMÜR
Şen günler bir kırlangıç,
Sanki vuruyor kanat,
Kederli günler sanki
Kurulmamış bir saat
Biri rüya tadı
Biri de şeref için kadı,
İkisinin de asıl adı
Saadet ve Selamet
Behiç Ergenekon Yenimahalle ANKARA 27.04.1997