La Repubblica
7 Mayıs 2020
Grup Yorum’un müzik için savaşan basçısı İbrahim Gökçek öldü
Eşi Sultan halen İstanbul’daki meşhur Silivri cezaevinde yatıyor. Grubun diğer solisti Helin bir ay önce hayatını kaybetti. Onun yakın dostu Mustafa da 10 gün sonra hapishanede hayata gözlerini yumdu. Açlık grevinde geçen 323 günün ardından İbrahim Gökçek için ölümden başka ne kalmıştı ki?
Dünden önceki gün, terör destekçiliğinden yargılandığı davanın halka açık olmasına dair talepleri kabul edilmiş ve ölüm orucunu sonlandırmıştı. Fakat 40 kilonun altına kadar düşmüştü ve vücudu toparlanamadı. Bugün, tarihi halk müziği grubu Grup Yorum’un basçısı hayatını kaybetti. O, son aylarda hayatını kaybeden üçüncü Grup Yorum üyesi.
… Yaklaşık bir yılın ardından, Türk otoriteleri sonunda İbrahim’in taleplerini, Grup Yorum’un uluslararası desteğinin artmasıyla çekinmeye başladıkları global bir tepki sebebiyle kabul etti. Kararın ardından Gökçek hastanede tedavi altına alındı fakat her şey için çok geçti.
Türkiye’de besteleri ve şarkı sözleri sebebiyle çokça beğenilen grubun beş üyesi Erdoğan’a karşı düzenlenen başarısız darbe girişiminin sonrasında 2016 yılında tutuklanmışlardı. Suçlama, aşırı-sol terörist organizasyon DHKP-C’ye üye olmalarıydı.
… Geçtiğimiz günlerde İbrahim’in durumu git gide kötüleşirken taleplerinin kabul edilmesi adına birçok otoriteye başvuru yapıldı. Bu başvurulardan bir tanesi de hükümete ve Adalet Bakanı Abdülhamit Gül’e yapılmıştı. Bu çağrı 4 Mayıs’ta internet üzerinden şu kelimelerle paylaşıldı: “İbrahim Gökçek’in durumu bugün kritikten de öte. Nabzı çok düşük. Eğer hükümet hemen aksiyon almazsa İbrahim bugün ölebilir. Toplumun aktif bireyleri olarak, herkesi onun hayatını kurtarmak adına tepki göstermeye davet ediyoruz. Avrupa ekonomileri ve siyasetiyle yakın ilişkileri bulunan Türkiye hükümeti, ifade özgürlüğü ve adil yargılanma hakları isteyen muhaliflerinin ölümlerine bir bir göz yumuyor. Tepki göstermek hepimizin görevi, sadece insan hakları aktivistlerinin değil. Lütfen bu insanlık trajedisine izin vermeyin. Grup Yorum yalnızca konser verebilmek istiyor. Bu nasıl bir ölüm kalım meselesine dönüşebilir? Sayın Abdülhamit Gül, Grup Yorum üyesinin taleplerini kabul edin.”
Ankara yenilmiş gibiydi. Yine de çok geç. Grubun talepleri üzerine, Türkiye’yi de vuran korona virüs salgını sonrası İstanbul’da bir konser için anlaşılmıştı. Şimdi diğer üyeler bu konserde Helin, Mustafa ve İbrahim’in yerini doldurmaya çalışacaklar. Eğer konser gerçekleşirse, bugün Türkiye demokrasisinin geldiği nokta açısından önemli bir noktayı temsil edecek.
https://www.repubblica.it/esteri/2020/05/07/news/turchia_ankara_censura_band_grup_yorum_morto_bassista_ibrahim_gokcek-255962314/?ref=search
La Repubblica
2 Mayıs 2020
İzmir’de Suriyeli göçmenlerin dramı, Avrupa rüyası ile Türk “kardeşlerin” düşmanlığı arasında
“Bir kez daha en güçsüzleri, göçmenleri ve mültecileri etkileyen bir acil durum”, çünkü iş ve kazançların buharlaştığı bir bağlamda “güvencesizlikleri artmaya mahkum”. Le Monde’a bu sözlerle konuşan Türkiye Médecins du Monde (MdM) başkanı Hakan Bilgin ayrıca bundan sonra mültecileri besleyecek, onlara göz kulak olacak, su ve elektrik giderlerini karşılayacak bir yardım programının olmadığını ekledi. Ona göre bu, kriz içinde bir kriz.
Türkiye’de 3 buçuk milyondan fazla Suriyeli var. 3,6 milyon Suriyeli mülteciyi karşılayan 82 milyonluk bir ülkede, yeni koronavirüs pandemisinin sonuçları, geçen yıl zorlaşan ekonomik ve finansal duruma katkıda bulunuyor. Bu da yerel halkın bakış açısını “Müslüman kardeşler” den istenmeyen misafirleri karşılamaya dönüştürdü; kaynakları yerel halktan uzaklaştırıyor ve sosyal yoksulluğu artırıyorlar.
Sadece İzmir’de yaklaşık 150 bin mülteci var. Türkiye’nin Ege Denizi’ne bakan üçüncü büyük şehri olan İzmir, despotik güce karşı seküler bir siper, resmi tahminlere göre yaklaşık 150 bin Suriyeli mülteciyi ağırlıyor. Gerçekte, sayı çok daha fazla ve zamanla bölgeye entegrasyon da giderek kırılgan bir hale geldi. Mülteciler, ilk başta koruyuculuktan keyif aldılar, fakat sonra özellikle de ülkenin geri kalanında olduğu gibi, Türk nüfusu içinde büyüyen düşmanlığa dönüştüler.
… Yerel kaynaklar, Suriyeli mültecilerin gelişinden bu yana kiraların arttığını, eğitim ve sağlık sisteminin (özellikle hastanelerin) kalabalık olduğunu ve mültecilere harcanan kaynakların maliyetiyle ilgili sahte haberlerin çoğaldığını doğruladı. Osmanlı’da Suriye karşıtı duyarlılık üzerine bir çalışmanın yazarı Danièle Bélanger ve Cenk Saraçoğlu’na göre “Türkiye’de olanlar, aşırı sağ partilerin göçmenleri sosyal sorunlar için suçladığı Avrupa’da olanlardan çok farklı değil”.
1,7 milyondan fazla mülteci insani yardıma muhtaç. Türkiye’de en savunmasız 1,7 milyon Suriyeli mülteci, son dönemde ayda yaklaşık 17 euro olan insani yardıma bağımlı. 2016-2019 yılları arasında 133 bin çalışma izni verildi, ancak çalışanların çoğu karaborsaya girdi. MdM tahminlerine göre, 8 ilâ 20 bin mülteci, İzmir’in Torbalı ilçesi çevresindeki gayri resmi kamplarda tehlikeli hijyen koşullarında yaşıyor. Her 180 kişiden biri de – beş yaşın altındaki 40 çocuk dahil – çamur ve çöp arasında yaşıyor.
Hulud Hattab, 13 yaşında evlendi ve 3 çocuğu Ege Denizi’nde boğuldu. O, her gün zorluklarla karşı karşıya olan yüz binlerce mülteciden biri. Üç çocuk annesi ve 13 yaşında evli olan Hattab, İzmir’de bir iş bulmak zorunda kalmıştı çünkü kocasının geliri aileyi beslemek için yeterli değildi. Kadın, bulaşıkçı olarak çalıştığı restoran mutfaklarında ve tekstil atölyelerinde Türkçe öğrendi. Bugün rüyası, 2016’daki denemesinde alabora olan teknesinde üç çocuğunu kaybetmesine yol açan, “Avrupa’ya gitmek”. 43 yaşındaki Suriyeli göçmen Fadi Haydar da “yasal olarak” “Ben de Avrupa’ya gidebilmeyi umuyorum” diyor. 2015 yılında ailesinin, sınırdaki şehirde onları bir otele terk eden ve parayla kaybolan bir Türk kaçakçısına yaklaşık 6.000 dolar ödediğini de ekliyor.
https://www.repubblica.it/solidarieta/immigrazione/2020/05/02/news/izmir_il_dramma_dei_migranti_siriani_fra_il_sogno_dell_europa_e_l_ostilita_dei_fratelli_turchi-255477272/?ref=search
