Ankara Valiliği’nin, 29 Ekim Cumhuriyet kutlamalarına getirdiği kısıtlama ve sonrasında meydana gelen olaylar, hem Cumhuriyet coşkusuna hem de bu kararı verenlerin meşruiyetine gölge düşürmüştür. Vali’nin «provokasyon ihbarı aldık” savunması, böyle bir günün coşku içinde kutlanmasını yasaklayacak bir bahane değildir. Vali Beyi ya da ona bu emri verenleri de kapsayan bir milletin kurtuluşunu temsil eden bu bayram, ideolojiler üstü bir kutlama olmak zorundadır. Devleti temsil edenlerin ve bayramı kutlamak isteyenlere orantısız güç kullanan polisin de tek görevi, bu tür bahanelerle kutlamaları engellemek değil, kutlamaya katılanların can güvenliğini sağlamak olmalıdır. Olaylar sonrasında herhangi bir provokasyon olmadan kutlamaların yapılması, Vali’nin almış olduğu istihbaratın da yanlış olduğunu ispatlamaktadır. Bu durumda ya provokasyon ihbarı asılsızdır ya da böyle bir istihbarat hiç alınmamıştır. Birinci olasılığın doğru olması bile yasaklama için gerekçe oluşturamaz, oluşturmamalıdır. İkinci olasılığın doğru olması ise daha vahimdir ve Türkiye’yi çok tehlikeli bir bölünmeye doğru itecektir.
Cumhuriyet´in Anlamı
Ülkemizde, Atatürk’e düşman pek çok kesimin varlığı bilinmektedir. Hatta bu kesimler bunu çok açık bir şekilde belirtmektedir. Bu tamamen doğaldır; çünkü hiç kimse Atatürk’ü sevmek zorunda değildir. Ama Atatürk nefretinin, onun kurmuş olduğu Cumhuriyete uzanması ise hiç kimsenin mazur gösteremeyeceği bir durumdur. Cumhuriyet, bünyesinde pek çok dini, etnik ve ideolojik grupları bünyesinde barındıran Türkiye gibi ülkeler için can simididir. Demokratik ideallerle desteklenen Cumhuriyet, her kesimden insanın bu ülkede var olmasını garanti eden yegane yönetim biçimidir.
Türkiye’de siyasi görüşüne bakılmaksızın, her kesimden insanın politikacı, vali, öğretim üyesi olabilmesi Cumhuriyet rejimi sayesindedir. Hatta çoğu radikal tarafından dinsizlikle suçlanan Cumhuriyet, bu ülkede yaşayan insanların inanç özgürlüğünün de bir garantisidir. Bu konularda bazı sıkıntıların yaşanmış olması Cumhuriyet´in değil, gene Cumhuriyet sayesinde yetkili makamlara gelebilmiş kişilerin yanlış uygulamalarının bir sonucu olmuştur. Fakat bu yanlış uygulamaların suçunu Cumhuriyet´e saldırı bahanesi yapmak, daha büyük sorunları da beraberinde getirecektir.
Ankara Valisine yasaklama emrini verenler Cumhuriyet nefreti güdüsüyle hareket etmeseler bile, bu kanının oluşmasına katkıda bulunmuşlardır. Başka illerden gelmek isteyenleri engelleyerek (ki bu aynı zamanda seyahat özgürlüğünün de kısıtlanmasıdır) ve o gün orada bayramı gönüllerince kutlamak isteyen vatandaşların kalbini (bazılarının da kafasını) kırarak, bütünleştirici olması gereken bayramı, kitleleri ayrıştıran bir güne döndürmeyi başarmışlardır. Dünyanın hiçbir ülkesinde kurtuluş ve bağımsızlığı simgeleyen bir bayram töreni terörist bir eylem, katılanlar da terörist olarak nitelendirilmemiştir. Cumhuriyet Savcısı’nın (ki Cumhuriyetin temel ilkelerini korumakla yükümlüdür) törene katılanlar hakkında soruşturma başlatması durumu daha da vahim kılmaktadır ve Cumhuriyetçi kitleleri daha da radikalleştirmekten öte bir işe yaramayacaktır.
Sonuç
Günümüz dünyasında, başka rejim hayalleri peşinde koşmak, gerçekleşmesi imkansız bir hayalin peşinden koşmakla eşdeğerdir. Son yüzyılın dünyasına baktığımızda, ayakta kalan rejimlerin demokratik kurallarla yönetilen Cumhuriyet rejimleri olduğu görülecektir. Sosyalizm çöktü, otoriter rejimler birer birer yıkılmakta, dini kurallarla yönetilen ülkeler ise sadece bir kıvılcım beklemekte. Çünkü bu rejimlerin hiçbiri, insanların en büyük ihtiyacı olan özgür bir ortamı yaratamadı. Hiçbiri farklı etnik veya dini grupları Cumhuriyet rejimi gibi kucaklayamadı. Yıkılışları da kuruluşları gibi travmatik oldu. Ve hiçbiri, gerçekten kurtulamadığı için, bayramlarını da coşkuyla kutlayamadı.
Ankara Valiliği’nin, 29 Ekim Cumhuriyet kutlamalarına getirdiği kısıtlama ve sonrasında meydana gelen olaylar, hem Cumhuriyet coşkusuna hem de bu kararı verenlerin meşruiyetine gölge düşürmüştür. Vali’nin «provokasyon ihbarı aldık” savunması, böyle bir günün coşku içinde kutlanmasını yasaklayacak bir bahane değildir. Vali Beyi ya da ona bu emri verenleri de kapsayan bir milletin kurtuluşunu temsil eden bu bayram, ideolojiler üstü bir kutlama olmak zorundadır. Devleti temsil edenlerin ve bayramı kutlamak isteyenlere orantısız güç kullanan polisin de tek görevi, bu tür bahanelerle kutlamaları engellemek değil, kutlamaya katılanların can güvenliğini sağlamak olmalıdır. Olaylar sonrasında herhangi bir provokasyon olmadan kutlamaların yapılması, Vali’nin almış olduğu istihbaratın da yanlış olduğunu ispatlamaktadır. Bu durumda ya provokasyon ihbarı asılsızdır ya da böyle bir istihbarat hiç alınmamıştır. Birinci olasılığın doğru olması bile yasaklama için gerekçe oluşturamaz, oluşturmamalıdır. İkinci olasılığın doğru olması ise daha vahimdir ve Türkiye’yi çok tehlikeli bir bölünmeye doğru itecektir.
Cumhuriyet´in Anlamı
Ülkemizde, Atatürk’e düşman pek çok kesimin varlığı bilinmektedir. Hatta bu kesimler bunu çok açık bir şekilde belirtmektedir. Bu tamamen doğaldır; çünkü hiç kimse Atatürk’ü sevmek zorunda değildir. Ama Atatürk nefretinin, onun kurmuş olduğu Cumhuriyete uzanması ise hiç kimsenin mazur gösteremeyeceği bir durumdur. Cumhuriyet, bünyesinde pek çok dini, etnik ve ideolojik grupları bünyesinde barındıran Türkiye gibi ülkeler için can simididir. Demokratik ideallerle desteklenen Cumhuriyet, her kesimden insanın bu ülkede var olmasını garanti eden yegane yönetim biçimidir.
Türkiye’de siyasi görüşüne bakılmaksızın, her kesimden insanın politikacı, vali, öğretim üyesi olabilmesi Cumhuriyet rejimi sayesindedir. Hatta çoğu radikal tarafından dinsizlikle suçlanan Cumhuriyet, bu ülkede yaşayan insanların inanç özgürlüğünün de bir garantisidir. Bu konularda bazı sıkıntıların yaşanmış olması Cumhuriyet´in değil, gene Cumhuriyet sayesinde yetkili makamlara gelebilmiş kişilerin yanlış uygulamalarının bir sonucu olmuştur. Fakat bu yanlış uygulamaların suçunu Cumhuriyet´e saldırı bahanesi yapmak, daha büyük sorunları da beraberinde getirecektir.
Ankara Valisine yasaklama emrini verenler Cumhuriyet nefreti güdüsüyle hareket etmeseler bile, bu kanının oluşmasına katkıda bulunmuşlardır. Başka illerden gelmek isteyenleri engelleyerek (ki bu aynı zamanda seyahat özgürlüğünün de kısıtlanmasıdır) ve o gün orada bayramı gönüllerince kutlamak isteyen vatandaşların kalbini (bazılarının da kafasını) kırarak, bütünleştirici olması gereken bayramı, kitleleri ayrıştıran bir güne döndürmeyi başarmışlardır. Dünyanın hiçbir ülkesinde kurtuluş ve bağımsızlığı simgeleyen bir bayram töreni terörist bir eylem, katılanlar da terörist olarak nitelendirilmemiştir. Cumhuriyet Savcısı’nın (ki Cumhuriyetin temel ilkelerini korumakla yükümlüdür) törene katılanlar hakkında soruşturma başlatması durumu daha da vahim kılmaktadır ve Cumhuriyetçi kitleleri daha da radikalleştirmekten öte bir işe yaramayacaktır.
Sonuç
Günümüz dünyasında, başka rejim hayalleri peşinde koşmak, gerçekleşmesi imkansız bir hayalin peşinden koşmakla eşdeğerdir. Son yüzyılın dünyasına baktığımızda, ayakta kalan rejimlerin demokratik kurallarla yönetilen Cumhuriyet rejimleri olduğu görülecektir. Sosyalizm çöktü, otoriter rejimler birer birer yıkılmakta, dini kurallarla yönetilen ülkeler ise sadece bir kıvılcım beklemekte. Çünkü bu rejimlerin hiçbiri, insanların en büyük ihtiyacı olan özgür bir ortamı yaratamadı. Hiçbiri farklı etnik veya dini grupları Cumhuriyet rejimi gibi kucaklayamadı. Yıkılışları da kuruluşları gibi travmatik oldu. Ve hiçbiri, gerçekten kurtulamadığı için, bayramlarını da coşkuyla kutlayamadı.
