Ali Berk İdil

  Değişmeyen tek şey, değişim hakkında “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.” klişesini tekrarlamak. Üstelik kötü haber, bu iş nehirde yıkanmaya da benzemiyor, aynı klişeyi

Çoğu kez semboller ile düşünüyor, bazen de semboller ile konuşuyoruz. Sembol deyince hemen akla alengirli, üstü kapalı anlamlar gelmesin. Tuhaf bir çağda yaşadığımız için

Dil değişiyor, bilmeyen yok, hem söylemesi de bedava. Biz bir adım ileri gidelim, dil değişiyor da nasıl değişiyor, onu soralım. 1930’lardan 1960’lara kadar Türkçe

Geçen gün “Latin Alfabesi kullanan ülkeler” haritasını görünce bir şaşırdım. Haritaya dikkatlice bakınca görüyorsunuz ki Türkiye bu coğrafyada Latin alfabesi kullanmaya yeltenen nadir ülkerden.

Farklı düşünceler ortaya koymanın bir cazibesi var, öyle ki insanın meczup olası geliyor. Zihne “aha”, hatta bazen “amanın” dedirten şey genelde bir düşünce oluyor.

Kitap okumak ne tuhaf bir iş değil mi? Her şeyden önce bugün sıkça yaptığımız diğer pek çok etkinliğe pek benzemiyor. İnsan dikkatini kendi kendine

  Türkiye’de okur olmak zor iş. Tahmin ediyorum ki dünyanın hiçbir yerinde okur olmak kolay değildir fakat Türkiye’de sık karşılaşılan bir zorluk dil konusundaki

Uzmanlaşma, iş bölümü, ve hatta biraz nostaljikseniz imece, modern dünyanın vazgeçilmez kavramları. Felsefeyle uğraşanlar hemen anımsayacaktır, bilimlerin bir soykütüğü olduğu söylenegelir. Felsefeden çıkan temel

Türkiye’de sosyal bilimcilerin karşılaştığı pek çok zorluk var, üstelik bunların bir kısmı hemencecik sıralanabilir. Bu zorlukların bir kısmı evrensel olduğu için insan benzer sorunların

Satranç için “kralların oyunu” derler, şüphesiz kötü çevrilmiş bir niteleme, hatta eski lisanla, müstağrip bir çeviri. Bizim buralarda Hint-Avrupa geleneğinin doğuya yakın kolundan esinlenip