Tavşan korktuğu için kaçmaz
Kaçtığı için korkar
Nazım Hikmet Ran
Doktor: Göz açıp kapayınca kadar geçecek
Hasta: Ya geçmezse?
Doktor: Çok çabuk olacak
Hasta (iç ses): Çabuk olunca olmayacak mı korktuğum şey? Olup bitecek olandan mı korkuyorum? Yoksa, olmasına tanıklık etmekten mi korkuyorum? Tanık olmaktan mı? Hayal kırıklığı yaşamaktan mı? Acı çekmekten mi yoksa? Acının bitmeyeceğini hissetmekten mi?
Eskiden de korkardım. Mesela yanlış bir şey yaptığımda… yanlış bir şey yaptıktan sonra bir gören oldu mu diye etrafı kolaçan ederdim. Ya da evdekiler biliyor mudur diye korkardım eve dönerken. Kapının eşiğinden girecekken kalbimin gümbürtüsü hepten korkunç olurdu. Ev yolu boyunca onca adım varken ve üstelik evdekilerle konuşmama daha neresinden baksanız 8 adım varken, kapının eşiğindeki o adım en korkuncu olurdu nedense. Kapı yalnızca yüzleşmenin değil korkunun da eşiğiydi. Devekuşunun kafasını soktuğu delikti o kapı benim için. Ufuktaki tehlikenin ardından kafasını kuma gömen için ufuk birden yaklaşıverir. O küçük kum tepesi, ufuk haline gelir artık. Korkudan korkmak bu olsa gerek. Korkulana tanıklık etmekten duyulan korku. Ufuktaki tehlikenin içindeyken zamanın akmayacağından, işkencenin bitmeyeceğinden, boğulup da ölemeyeceğimden korkuyorum. Yoksa, tek başına ölümden değil. Hatırlanmayacak bir ölümden korkacak kadar diğerkam değiliz çoğumuz. Ne de olsa, esas acıyı geriye kalanlar çekecek. Ama ya sakat kalırsak? Ya yaşamaya değmeyecek bir yaşam kalırsa geriye… Allah korusun.
Korkunun yaptıracağından korkuyorum belki de. Korktuğum başıma gelmesin diye öldürebilirim kendimi belki de. Hatta öylesine ki… Ölmekten korkup da öldürebilir insan kendisini daha acısız daha hızlı bir ölüm tasarlayabilir bu uğurda insan. Korkunun yaptırmayacağı yok insana.
Tehlikeler bana ulaşmasın diye insan kendisini hapsedebilir daracık veya devasa yerlere. Yüksekten korktuğu halde uçurumun eşiğine kurabilir kendi evini. Koca dayağından, sınav sonucundan, evine ekmek götürememekten korkanlar bunu yapabiliyorsa, halkını satan neler yapmaz.
Yanlıştan dönmek bir erdem. Korkmak hatta korkudan korkmak da pek insanca.
Ama korkudan korkup tabuta girmek niye hem de en yükseklerinde dağların? Ya da korktuğundan kaçarken ona doğru koşmak niye?